Het land van: No Worries!

Normaal gesproken schrijf ik elke maand, maar dit keer had ik het maar even iets langer uitgesteld en besloten mijn drie maanden Australie in een of twee blogs op te splitsen.
De vlucht van Christchurch naar Sydney was niet zo lang, en ik zat naast een aardige Australische familie. De vader wilde trouwens wel heel graag van plek wisselen met zijn jongste zoon, om hem aan me voor te stellen en te vragen of zijn zoon me wilde rondleiden in Sydney ;-). Aangekomen eind November en een nachtje in het Wake Up hostel verbleven waar ik twee Zweedse meisjes Louise en Johanna die ik van Nieuw Zeeland kende weer zou zien. Was een leuk weerzien! De volgende dag gingen zij al op surfcamp, dus na het gebruikelijke “Ik kom je opzoeken in Nederland / Ik kom je opzoeken in Zweden” zegje, waarvan je vaak weet dat het toch niet gaat gebeuren, afscheid genomen. De volgende dag ben ik met een groepje en een gids van het hostel een gratis wandeling door de stad gaan maken. Mijn eerste indruk na een relaxed en rustig Nieuw Zeeland was: WOW, wat een drukte, wat chaotisch, wat een hoogbouw, wat een gestress. Natuurlijk via Darling Harbour naar de Sydney Harbour Bridge en het Opera House gelopen, waarna het mij weer moest overkomen de groep kwijt te raken, maar gelukkig was ik niet alleen, twee meisjes ontmoet uit de groep, de Waal Cecile en Engelse Emma. Besloten maar lekker van het weer te genieten en in de Botanical Gardens te chillen, waarna we terugliepen naar het hostel om de rest van de groep weer te zien. Na biertjes op het terras van het hostel gedronken te hebben ben ik verhuisd naar een goedkoper hostel. Het eerste hostel was wel erg goed en schoon, maar had niet de backpackersgezelligheid die ik gewend was. Die had ik wel gevonden in Maze Hostel en was ook nog eens dichter bij het centrum. In dit hostel hadden ze ook nog eens veel vouchers voor goedkoop dinner in het naast gelegen restaurant (3 euro buffet incl. gratis drankje!!!!) waar ik dan ook met Emma en Cecile gebruik van heb gemaakt. In dit hostel de Duitse Michael leren kennen die al een jaar in Australie was en me dus veel tips kon geven over de te bezoeken plekken.
De volgende twee dagen moest ik bijkomen van het snelle gereis door Nieuw Zeeland en de drukte van de stad Sydney, dus zo had ik me opgesloten in de Bibliotheek waar ik gratis Internet had en mijn blog over Nieuw Zeeland kon schrijven, financieen kon checken (ooh ooh…). Op de terugweg naar het hostel nog een Australische simkaart met Internet voor mijn Blackberry aangeschaft. Was niet duur, en is toch wel erg makkelijk. Al is het alleen al om niet verdwaald te raken en mama niet ongerust te maken ;-).
Dagje later met de ferry naar Cockatoo Island geweest, wat een toffe ferry-bootreis is dat. Vanaf het water bleek Sydney al veel mooier en relaxter te zijn. Op dit eiland, dat vroeger een bootreparatieplek en gevangenis is geweest, was een street-art tentoonstelling gaande. Hele toffe plek, met oude (industriele) gebouwen, een bar en een camping. Aan het einde van de dag speelde er een bandje, en zat ik met mijn biertje en een heerlijke pizza aan het water op een strandstoel en te genieten van het uitzicht van het in de verte te ziende drukke Sydney Centrum, en besefte ik dat Sydney dus ook wel mooi kon zijn. Volgens mij heb ik op dit eiland zo’n 100 foto’s gemaakt, dus vermaak je maar weer op Flickr :).
Op vrijdag heb ik plannen gemaakt over mijn verdere verblijf in Australie, en heb ik bij Wicked Travel reisbureau een Greyhound hop-on hop-off bus pas gekocht en tickets voor surfcamp, Whitsunday Islands en Fraser Island gekocht. Ook ben ik diezelfde dag nog met de Duitse jongen van het hostel in zijn auto gesprongen voor een lange tocht naar Melbourne, waar ik o.a. Lili en Emma (jawel, mijn Duitse en Finse vriendinnetjes van Nieuw-Zeeland) weer zou zien. Gezien het een lange reis was hebben we overnacht op een parkeerplaats in Canberra, de hoofdstad van Australie. Het schijnt dat Sydney en Melbourne ruzie hadden over wie de hoofdstad zou worden, en dat Canberra de titel toen maar heeft gepakt. Stadje is niet zo boeiend, maar het parlementsgebouw zag er wel mooi uit. Hier zijn we dus ook ‘s ochtends maar naar de WC geweest en gaan tanden poetsen ;-). Deze dag via een mooie kustroute, het plekje Eden en de Snowy Mountains waar op dat moment geen sneeuw lag, doorgereden richting Melbourne, ook ik heb gereden. Links rijden was wel even wennen, en gek om te zien dat fietsers gewoon op de snelweg mogen rijden… (???). Omdat we niet de snelste maar de mooiste route hadden gepakt, werd het erg laat en besloten we ook nog maar te overnachten in het kleine plekje Maffra. Hier vonden we een hostel met een grote tuin, waar net een local een groot feest aan het geven was. De volgende dag nog naar het plaatselijke kerstmarktje gelopen en snel doorgereden naar Melbourne. Onderweg kwamen nog de stadjes ‘Bengworden’, Garfield en Robin Hood tegen :). Voor we naar het hostel gingen, maakte we nog een pauze op het strand van Melbourne St. Kilda, en reden we over een oud Formule 1 – parcours wat voor iedereen begaanbaar was. Tijdens deze rondleiding beviel Melbourne me gelijk al heel goed, veel relaxter dan Sydney en mooie oude gebouwen. Het hostel zelf was ook in een oud gebouw, namelijk in een oud nonnen-huis met hoge muren, grote ramen en houten vloeren, erg mooi en in het leukje wijkje Fitzroy. De volgende ochtend kwam Lili aan in Melbourne, en kwam ze me opzoeken in het hostel. Yes, wat gezellig! Vervolgens naar een ander hostel verhuisd gezien deze volgeboekt bleek te zijn. We werden op de tweede locatie van het nieuwe hostel geplaatst, wat meer op ons eigen appartement leek gezien we onze ‘eigen’ computer en slaapkamer hadden en de keuken maar hoefde te delen met 5 anderen. Ondertussen was ook Emma aangekomen in Melbourne en zijn we naar een bar geweest in Fitzroy, Workers bar, waar we tot in de laatste uurtjes hebben gedanst. De dag erna zijn we Engelse vriend David (jawel, kennen we ook van Nieuw Zeeland), op gaan zoeken op St. Kilda strand. Verder in het begin van deze week nog gaan shoppen in Melbourne, een bankrekening geopend gezien ik van plan was een paar weken te gaan werken in Australie, het beste Thaise restaurant ooit ontdekt (en dan moet ik nog naar Thailand gaan…. ), op bandjesjacht geweest, de ACDC-lane een kijkje gebracht met Rene die ik nog van het Dongemond College ken en ook al in Fiji had gezien, en een dagtrip naar de Great Ocean Road gemaakt. Ondertussen hadden we wel weer behoefte aan een bruisend hostel, en zijn we naar Hostel Discovery overgegaan die het grootste dakterras ooit was, waar je naast in gewone slaapzalen in een legertent op het dak kon slapen! Lili en ik waren ook maar de enige op dat dakterras, en hebben hier dan ook volop genoten van een stukje vrijheid in een stad, door volop radslagen te maken en rond te rennen, foto’s zijn er ;-).
De dagtrip naar de Great Ocean Road zat vol met Aziaten, en ook een Nederlandse man die zo;n 50 jaar geleden met zijn ouders naar Australie was geëmigreerd, wat natuurlijk weer een interessant praatje opleverde. De typische Ozzie gids heeft ons veel verteld, maar we hebben vooral genoten van het uitzicht: koala’s, een kangaroo, rainforst, de 12 apostelen en de mooie coastal views niet te vergeten en muziek op de achtergrond als ‘Summer of 69’.
Terug in Melbourne naar de leuke wijk Fitzroy teruggegaan, Victoria Market bezocht, geshopped op Brunswick Street en een terrasje gepakt met Lili en Emma in the Little Creatures Bar. Wat ik erg leuk vond aan Melbourne, is dat er zo belachelijk veel goede straatmuzikanten zijn, waarvoor mensen ook echt stil blijven staan en gaan luisteren. De hele stad ademt muziek, misschien mede door de rockacademie die daar zit?
Ondertussen had ik mijn hart verloren aan het met Sydney vergeleken relaxte Melbourne, zat ik hard te twijfelen langer daar te blijven en daar een baan te zoeken, maar toch besloten met Lili de trein te gaan pakken om terug te gaan naar Sydney, waar we samen een baan zouden gaan zoeken, misschien samenwonen en Kerst en Nieuwjaar daar mee maken. Die trein hadden we gemist doordat ze iets vergeten was in het hostel, en ‘helaas’ gaan de treinen naar Sydney maar 2x per dag. Even dacht ik dat dit een teken was om in Melbourne te blijven… ;-). Ok, ’s avonds een trein gepakt na nog een dagje in Fitzroy gespendeerd te hebben, en na een lange treinreis voor een week in het Maze Hostel ingechecked. Leuk om daar weer bekenden te zien van de eerste week dat ik daar was, en ook om een paar Engelsen (Luke, Amy & Olivia) die ik van Fiji en Nieuw Zeeland kende onverwacht weer terug te zien in dezelfde slaapzaal. Deze eerst week had ik via Gumtree (een Australische marktplaats / werkwebsite) ook al een tijdelijk baantje gevonden in een callcentre. Ik kon direct beginnen, en moest met een paar andere Nederlanders in de avonduren naar Nederland bellen, om bedrijfsgegevens te controleren. Het verdiende erg goed, maar was helaas maar voor zo’n 4 dagen. Deze eerste week was succesvol, want Lili en ik hadden na zo’n 4 appartementjes bekeken te hebben ook al een leuke gevonden die we direct konden betrekken! Dit studio-appartment bevindt zich in een appartementenplek op Meagher Street, 1 minuut van twee leuke coffeetentjes, in het kleine wijkje Chippendale, tussen de CBD (City Business District) en een leuk park, en was uitgerekend zelfs nog goedkoper dan een hostel. We hadden op Bondi Beach een Frangipani plant gekocht, die we liefkozend ‘Fransje’ noemden. Jobhunt ging weer van start, maar verliep erg moeizaam gezien het vlak voor kerst was en bedrijven niemand aannamen op dat moment. Een jongen uit Denemarken, Christiaan, jawel van die we van Nieuw Zeeland kenden, kwam bij ons logeren, was gezellig maar meneer was na een paar dagen vertrokken zonder een enkel bedankje of goodbye. Hierna kwam Pat logeren, een jongen uit Engeland die we van Nieuw Zeeland kenden. Na hen, kwamen Emma, Henrik (Denemarken) en Alfred (Zweden) logeren wat echt ontzettend leuk was. Op Kerstavond zijn Lili en ik met Henrik en Alfred uiteten geweest aan de Darling Harbour, waar ik een stukje kangaroo heb mogen proeven. Ik prefereer toch normale steak, kangaroo is een beetje droog. De volgende dag zijn we naar een festival op Bondi Beach geweest, en wat was het warm! Wel een aparte kerst, liggend op het strand met 40 graden… Tweede Kerstdag hebben we iets gedronken op het terras van het Opera House, waar een livebandje speelde. Na Kerst heb ik nog 5 dagen gewerkt als werver op straat voor Goede Doelen, wat ik in Nederland toen ik 17 was ook een tijdje heb gedaan, maar helaas was ik nu niet succesvol genoeg hierin waardoor ik door het erg oneerlijke systeem van dit bedrijf helemaal niets uitbetaald kreeg. Helaas had ik hierna geen tijd meer om nog een ander baantje te vinden, omdat ik dan in de knoop zou komen met de rest van de dingen die ik graag in Australie wilde zien. Opvallend was, dat er veel Nederlanders tegelijk met mij startte met deze rare baan. Zo heb ik nog twee meisjes ontmoet, Marloes en Joyce, die ik ook zeker in Nederland nog wel ga zien. Toevallig kenden we ook nog eens een paar dezelfde mensen in Nederland!
Ondertussen was het al tijd voor Nieuwjaar, hebben we tussen Kerst en Oud&Nieuw nog een hapje gegeten met Lee, een Engelsman die we van Nieuw Zeeland kende, en was Emma teruggekomen uit Melbourne waar ze Kerst bij een vriend had gevierd. Na eerst in ons huisje gedronken te hebben, hebben we rond 22uur een taxi naar de Harbour Bridge gepakt waar het al belachelijk druk was. Die goede spot met uitzicht op de Harbour Bridge konden we dus wel vergeten ;-). Uiteindelijk een prima plekje gevonden, waar helaas wel (ook precies om 24uur), een tram over een tramrails voorbij reed en ons uitzicht blokkeerde, waarna alle honderden mensen die daar stonden boe begonnen te roepen. De sfeer was top en het vuurwerk was mooi! Helaas konden we na 12 uur geen leuke plek vinden om uit te gaan, omdat veel uitverkocht was of dat er een te lange rij was. Ook vinden de mensen het hier leuk om gewoon op straat te blijven hangen ipv een leuk feestje op te zoeken, we gingen dus vrij vroeg naar bed.
Alfred en ik wilden het nieuwe jaar goed beginnen, en besloten met een hoofd vol goede ideeen een bezoekje te brengen aan tattooshop Bondi Ink, om deze met de tattoo artists te bespreken. We liepen naar buiten met een geboekte datum! Alfred ging een paar dagen later voor een prachtig kompas op zijn arm met een Zweedse tekst, en ik was twee dagen later aan de beurt. Ik vertrouwde mijn Thaise Tattoo-artiest, gezien ik de keren er voor zijn werk had gezien en het er erg smooth uit zag. Lili en Emma waren mee om mijn handje vast te houden in de tattoostoel, met uitzicht op het strand. Na twee uur prikken in mijn arm, had ik dan eindelijk mijn eerste tattoo, die symbool staat voor mijn reis. Een zwaluw, Frangipani bloem en de tekst in het handschrift van mijn moeder: ‘Live the Life you Love’. De pijn viel reuze mee, en ik was enorm trots!
Die avond ben ik het gaan vieren met Joyce in een bar in Bondi. Het was een leuk feestje en het werd laat, dus lekker bij haar blijven slapen in Bondi. De volgende dag dronk ik een sapje op het strandje, en zat ik aan mijn reis te denken. Ik was het reizigersgevoel een beetje kwijt, gezien ik al even het Big City Life aan het leven was. Toch voelde ik me op Bondi wel erg op mijn gemak, en kon ik eindelijk van de mooie kant van die grote stad Sydney genieten.
Ik miste het travel gevoel, wel dus op dat moment had ik besloten om mijn surfkamp te gaan boeken en Sydney voorgoed te verlaten. In de twee weken tot surfkamp, ben ik nog met Lili naar een van mijn favo bands The Kooks geweest, wederom te gek! Dag later met z'n drieen naar de White Rabbit Gallery letterlijk om de hoek geweest, vervolgens naar een van de leukste marktjes ooit geweest: Glebe Market, waar Lili me een prachtig late-Christmas present (kettingklokje) heeft gegeven die ik helaas kwijt ben :(. De dag hebben we afgesloten met een gratis concert van Manu Chao op het Sydney festival. Wat een mensen! Daarna nog wat dansjes gedaan in Oxford Arts Factory Bar, en op naar huis. Twee dagen later zijn we naar de Blue Mountains geweest, met een georganiseerde busreis vol Aziaten. Hier o.a. wat letterlijke Cliffhanger foto's gemaakt en een wandeling downhill naar watervallen om vervolgens met een tram erg stijl weer omhoog te gaan. Was het downhill wandelen maar altijd zo... :). Die avond hadden we het afscheidsdiner met Emma, in een Thais restaurantje. We hebben ondertussen al zo vaak Hoi & Doei moeten zeggen tegen Emma, dat ik wel zeker weet dat ik Emma ook nu wel weer ga zien. Nog een avondje uitgeweest met Marloes en een paar van haar 50 Nederlandse huisgenoten in Kings Cross (De Vegas van Sydney), en toen was het een paar dagen later toch tijd om die backpack weer eens te pakken en mijn mooie tijd in Sydney af te sluiten. Nog geen gedag tegen Lili, want ik zou nog 1 avondje terugkomen in Sydney als eindparty van surfkamp. Het surfkamp vond plaats op Seven Mile Beach in Gerroa, twee uur ten zuiden van Sydney. Een groep van 45 mensen, slapen in dorms daar die in een vierkant stonden, met in het midden een gezellig binnenplaats. Elke ochtend en middag twee uur surfen, en ook theorielessen over de condities van de wind, waves en current. Ontbijt, lunch en dinnerbuffet was included, en erg goed. 's Avonds ook nog biertjes drinken op het strand. Surfen was zo gaaf om te leren, zeker toen er in de verte ook nog dolfijnen te zien waren. Na 5 dagen gingen we terug naar Sydney waar we een eindparty hadden en waar Lili me naar de volgende bus heeft gebracht. Ook van Lili weet ik 100% zeker dat ik haar nog ga zien, want wat een toptijd hebben we gehad. Voor mij en zo'n 10 anderen was het surfkamp nog niet voorbij, gezien wij ook twee dagen surfboardhuur en accomodatie in Byron Bay erbij hadden geboekt. Aangekomen in Byron Bay waren de golven een stuk moeilijker, maar des te trotser was je als je een wave kon pakken. Wat een goed gevoel is dat zeg! Ondertussen was het al bijna tijd voor het grootste reizende festival van Australie, the Big Day Out. Via Festivalinfo.nl had ik geregeld dat ik een recensie voor de Big Day Out mocht schrijven, waarvoor ik twee gratis kaarten had. Zodoende had ik een advertentie op Internet geplaatst dat ik op zoek was naar iemand die me van Byron Bay naar het festival en terug kon rijden, in ruil voor een kaartje. En ja hoor, een reactie van een Byron Bay-dude Pheonix. Hem eerst in de kroeg ontmoet, bleek een toffe kerel te zijn, waarna we de volgende dag samen met een crazy Frans meisje van surfkamp, Juliet, naar de Gold Coast reden. Erg toffe dag, met artiesten als Kanye West, the Jezabels, Girl Talk en mijn favoriet Foster the People. Leuk om te zien hoe een festival hier is georganiseerd, je hebt bijvoorbeeld aparte area's waar je drinken kunt kopen, en als je wilt roken moet je als een schaapje in een afgezet stukje gras gaan staan. Helaas wel de hele dag regen gehad, maar dat mocht de pret niet drukken. Had ook een officiele fotograaf gevonden, een Kiwi genaamd Russell, die het tof vond foto's voor Festivalinfo.nl te maken. Ondertussen vertelde Pheonix over zijn WOOFING-farm, dit is een boerderij waar reizigers kunnen werken voor kost en inwoning. Hier heb ik dus ook drie nachtjes geslapen, in ruil voor het dure Big Day Out kaartje dat ik hem heb gegeven :). Er werkten hier al drie meisjes, er was een pracht uitzicht, hij nam ons mee uit surfen en ik had alle tijd om mijn festivalverslag te schrijven. Toppie! Hierna wilde ik echter wel graag naar een hostel genaamd: the Arts Factory, waar ik veel goede dingen over had gehoord. Na een dagje surfen werd ik daar afgezet in mijn handdoekje, de eerste keer dat ik zo ben ingechecked in een hostel haha. Toen wist ik nog niet dat dit het beste hostel ever zou zijn! Keuze uit slaapzalen, privekamers, luxe tenten met uitzicht op rivier en bos, normale campsite en tipi-tenten! De mensen die er verblijven zijn superrelaxed, hele chille vibe, non-stop jamming. Leuke Buddha-bar tegenover, met ook hier elke dag live-music. Overdag surfen of een leuke wandeling naar de vuurtoren maken; heen over het strand (waar ik op een uitkijktoren nog een Fransman tegenkwam die ik van NieuwZeeland kende) en terug door een soort regenwoud, waar je dolfijnen kon zien. Bij de vuurtoren nog twee Nederlandse vrouwtjes ontmoet die zo'n 40 jaar geleden naar India en daarna naar Australie zijn verhuisd. Leuk weerzien met een jongen die ik van Sydney kende, mensen van surfkamp en Monica van de Kiwi-bus. Het hostel was echt een dorp op zich, met alleen maar mensen met dezelfde mind-set. De jamsessies op de camping werden tot diep in de nacht op de parkeerplaats voortgezet, inclusief firedancers, djembe en didgeridoo spelers. Een verblijf van 3 nachten werden er 5, en 5 werden er 10! Een dagje met mede-Brabander Tom naar het dorpje Nimbin geweest. Zodra je daar aan komt, lijkt het wel op een klein Amsterdam! Maar dan alle drugsdealers in 1 straat. Zo heb ik nog in het plaatselijke rariteiten-museum een paar wietkoekjes gekocht (sorry Pa & Ma), die totaal niet werkten haha. Grappig is dat er in dezelfde straat ook een politiebureau zit, but they don't give a shit. Onderweg naar Nimbin nog gestopt bij een waterval, waar ik mijn eerste ontmoeting met een kleine slang heb gehad. Ook ik heb nog een ontmoeting mogen hebben met een lange dikke slang toen ik van Byron Bay naar de Arts Factory liep. Gelukkig stopte er een aardig vrouwtje in een auto om me te waarschuwen. Op een dag liep ik richting de camping, toen er een dikke slang uit de bosjes kroop. Bleek het een neppe te zijn aan een visdraadje, met Ozzie-dude James Kangaroo een paar meter verder hard lachend op een bankje. Om het goed te maken, nodigde hij me uit om in het bos bij zijn huis samen met twee Fransen en Marina, een Zweeds vriendinnetje te komen swingen als Tarzan. Wat bleek, hij is een boom-kapper en had twee onwijs grote swings gebouwd! De hoogste was 34meter. Je hing aan een tuigje, en werd omhoog getrokken doordat hij in een auto achteruit reed. Wat een kick! Hierna reden we naar een prive-terrein van een vriend van hem, waar we door het bos liepen en een rivier moesten oversteken, om uiteindelijk bij een prachtig waterval te komen waar we hebben gezwommen. Deze dag was toch echt mijn laatste, en er was iemand jarig, waardoor we 's avonds met zo'n 50 mensen op het strand belandden om hetzelfde ritueel als de andere dagen voort te zetten. Je kunt Byron een hippie dorp noemen, maar ooh wat een fijne plek was het.
Tijd voor de bus naar Brisbane, waar ik bij het in- en uitchecken in het Base Hostel (wat een stel Belgen me hadden aangeraden...) te maken had met Nederlanders achter de receptie. Veel mensen hadden me verteld dat Brisbane niet zo boeiend was, dus had ik ook maar twee dagen hiervoor ingepland. Lekker gewandelen in de Botanical Gardens, waar ik had afgesproken met de Zweedse Cathy, die ik van surfkamp kende. Heerlijk gewandeld richting Southbank, wat een mooi zwembad/strand aan de rivier is, en waar zelfs een life guard is! Hier in een pannenkoeken restaurant 'Dutch Poffertjes' gegeten voor wel 10 hele dollars, en doorgelopen naar de buurt Westend. Hele leuke buurt, meer alternatief en leuke barretjes. Iets gedronken op een dakterras, waar een singersongwriter speelde. Naar een marktje gelopen waar ik twee armbandjes met dikke korting heb gekocht van een Schots/Nederlands/Australische dude, gezien hij zo blij was dat ik Dutchie was. Ik werd ook gedag gezegd met een vrolijke 'Houdoe!'. Hapje gegeten bij een Vietnamees, gedag gezegd tegen Cathy en afgesproken met Laurent, een Fransman die ik van de Arts Factory kende. Een paar drankjes verder had ik afgesproken met een Fins meisje dat ik van de Arts Factory kende en die haar verjaardag vierde. Erg gezellig! Mijn Greyhound bus maar weer eens omgeboekt om op aanraden van Laurieke en ex-studiegenoot Stijn naar de Westend Markets op zaterdagochtend te gaan. En het was het waard! Toen ik naar een Didgeridoo speler zat te luisteren zittend op het gras, kwam er een jongen naar me toe die vroeg of ik bij hem en z'n vrienden wilde komen zitten. Bleek het een Dutchie te zijn die in Brisbane studeerde :). Ze hadden me nog bijna overgehaald om nog een nachtje langer te blijven, gezien er een leuk bandje speelde die avond. Wat is iedereen tijdens travellen toch aardig. Brisbane was veel leuker dan ik had verwacht, maar toch maar een bus gepakt naar Noosa die dag. In Noosa aangekomen was de shuttlebus er niet die me zou komen oppikken, en was er maar gratis surfboard te lenen, terwijl de website duidelijk meervoud zei. Daarnaast was de receptie niet aardig, ging het Internet al dicht om 21uur net als je het nodig had, is mijn eten gestolen uit de koelkast en heeft er een Zweedse dude in mijn kamer op de grond en op de backpack van een meisje staan pissen. Dat hostel kon dus stukken beter... Alles bij elkaar toch een goede tijd gehad, de eerste avond al uiteten met een groep Nederlanders, Engelsen en Zweden, heb ik nog een Lowlands-kaartje gescoord en was het dorpje zelf gelukkig wel heel chill. Een dagje gaan surfen met een Engelse dude Chris, die ik zelfs les heb gegeven, jawel ;-). Terug in het hostel hoorde ik de Nederlandse Caro Emerald op de radio, grappig hoe ver ze gekomen is! Dag twee ben ik gewandelen met Nederlander Jurgen, door een Nationaal Park waar we verschillen stops hebben gemaakt aan de zee om een frisse duik te nemen. Helaas geen koala's gespot. 's Avonds heerlijk gekookt met hem en een paar Zweden, erg gezellig, naar de bar van het hostel geweest waar Engelse meiden meededen aan een ordinaire wet T-Shirt contest, waarna we naar de onwijs drukke bar in het dorpje zijn gegaan. Wat een topavond, die geeindigd is diep in de nacht zwemmend in het zwembad.

De volgende ochtend alweer vroeg de bus gepakt naar Hervey Bay, het dorp om naar Fraser Island te gaan. Bij de busstop in Noosa was ik gelukkig niet de enige brakke, op de vroege ochtend ontmoette ik een paar brakke Engelsen, Frans meisje en een Canadese Broer en Zus. Bleek dat ik met sommigen van hen indezelfde groep zat voor de 4x4 wheel-drive/camping trip op Fraser Island. Met zo'n 16 mensen, 4 jeeps, gingen we na een instructie en boodschappen kopen op pad naar Fraser Island. Dit is een van de grootste zandeilanden van de wereld, maar nog steeds vrij klein. We hebben de hele dag gereden, jawel ook ik heb over het strand mogen crossen in een jeep. Al snel waren verschillende auto's vastgeraakt in het zand, maar wonder boven wonder onze auto geen een keer. Fraser is erg puur, erg mooi. Zo zijn we naar een scheepswrak gereden, naar Lake McKenzie (wow, hoe helder water), en naar een ander meer grenzende aan hoge duinen midden op het eiland waar je de vissen vanaf de zijkant al kon zien zwemmen. We sliepen in tentjes achter een duin, oftewel zo goed als direct aan de zee! Savonds kwamen de drankspelletjes op tafel, iedereen drinkt Goon, wat een vreselijke vieze nepwijn is gemaakt visresten, wat elke backpacker hier drinkt omdat het zo goedkoop is. Ik vertik het! Na heerlijke BBQ moesten we wel zorgen dat al het eten was opgeruimd, omdat anders dingo's (een soort wolven) het zouden stelen. Ook als je naar de wc moest, oftewel een bosje, mocht je niet alleen en moest je een dingo-stok meenemen voor het geval een dingo je zou aanvallen. Liep ik daar met die stok, hoor ik alleen maar kikkers brullen :-). Gelukkig is er niets gebeurd met dingo's, alhoewel ze wel 2 meter van ons vandaan tussen de jeeps doorliepen, en bij andere groepen wel eten is gestolen. Misschien waren ze extra agressief omdat het volle maan was, wat voor ons mooie nachtelijke strand jam-sessies opleverde door Nederlander Thijs. Na twee dagen weer terug op het vaste land, wat was Fraser leuk! Een dagje nog rond gehangen in dit saaie dorp waar je niets kon doen (dus maar rond de strandloze zee gehangen), 's avonds gekookt met de mensen die nog over waren, en toen weer voor een nachtje in de bus gestopt, onderweg naar Airlie Beach, de opstapplaats voor een zeiltocht door de Whitsunday Islands. Midden in de nacht stapten er nog twee meisjes in de bus, die ik van Nieuw Zeeland kende. 's Ochtends aangekomen in het prachtige Airlie Beach, wat een grote baai omringd door heuvels is, ingechecked en direct op de zeilboot gesprongen, genaamd: 'Spank Me'. Met zo'n 20 mensen op de boot waren we klaar voor 2dagen/2nachten rondzeilen langs de prachtige Whitsunday Islands. Al snel leerde ik twee Kiwi-meisjes Lucy en Sarah en een Amerikaanse jongen Brian kennen, waarmee ik erg veel lol heb gehad. Een beetje een teleurstelling dat ik niet kon duiken, gezien ik door mijn astma in mijn jongere jaren nu een medical card nodig had die me gezond genoeg verklaarde. Had de reisorganisatie me wel eerder mogen vertellen... Anyway, wel gesnorkeld en dat was prachtig! Allerlei kleuren koraal en vissen gezien, en zelfs op een halve meter afstand van een grote groene schildpad gesnorkeld. De tweede nacht mijn matrasje op het dek van de boot gegooid, en in slaap gevallen in een prachtige eilandbaai omringd door heuvels, onder het felle licht van de maan en de prachtige sterren (Wist je dat je hier andere sterren kunt zien dan in Nederland?). Iemand had trouwens de verswater kraan open laten staan, waardoor deze leeg was en we bijna vroegtijdig terug moesten naar het vaste land. Gelukkig bleek de boot nog een reserve-tank te hebben. Terug van het paradijs, hadden we nog een afterparty in Airlie Beach, waardoor ik wederom mijn bustijd moest verzetten :), en zag ik ook het Canadese duo weer en nog een andere Lucy die ik van Fraser Island kende. Zo leuk om telkens weer mensen terug te zien! Een goed feestje rijker weer in de nachtbus gesprongen, dit keer naar Cairns, oftwel de opstapplaats voor een tripje naar het Great Barrier Reef. Ik verbleef in het befaamde Gilligans Hostel, wat het feesthostel van Cairns is. Ik verbleef in de kamer met Engelse en Ierse dudes, waarmee ik (na een avondmarkt inclusief Chinese massage) de kroeg in ben gedoken. Wat blijven die Ieren toch moeilijk te verstaan, vooral als ze van het platteland komen haha! Achja, ze weten in ieder geval wat drinken is. Ook in Cairns heb je een mooi zwembad grenzende direct aan de zee, mooi concept is dat gezien de zee niet altijd safe om te zwemmen is hier gezien kwallen en koraal. Volgende ochtend ging ik op een halve dag trip naar het Great Barrier Reef, op een boot die ons naar Green Island bracht, een van de dichtsbijzijnde eilanden van het reef. Bijna iedereen op deze boot werd zeeziek, de kotszakjes waren erg populair hehe. Ik had een extra boot geboekt, die me vanaf daar naar een goede snorkelspot kon brengen, maar helaas werd deze gecanceld door de harde wind, en de boot met glazen bodem was helaas al volgeboekt. Het snorkellen rond het eiland was een beetje teleurstellend in vergelijking met de Whitsundays, en er waren enge vissen met een blauwe rand om hun gezicht, die mijn mede snorkelaar had gebeten, terwijl ik eigenlijk nog meer van het Great Barrier Reef verwachte. Lopende op de pier terug naar de boot, zag ik nog een roodachtige schilpad, helaas te laat om mee te snorkellen maar wel gezien :). Onderweg terug naar het hostel nog een leuk klein marktje bezocht waar ik iets Indisch gelunched heb, nog even gezwommen in het zwembad van het hostel waar ik een crazy Engelse en Ozzie dude ontmoette en een biertje in mn hadden geduwd kreeg, waardoor ik nog bijna te laat was voor de shuttlebus naar het vliegveld. Gelukkig gered, leuk Fins meisje Fanni ontmoet dat in hetzelfde vliegtuig ging, op naar Perth. Dag mooie Australische Oostkust!
Een paar dagen voor Perth had ik gezien dat alle hostels daar waren volgeboekt, dus had ik mijn broer ingeschakeld waarvan ik wist dat hij een ex-collega in Perth heeft zitten, Troy, die al aangegeven had dat ik altijd hem kon bellen voor hulp aan de westkust. Zo gezegd, zo gedaan, Troy opgebeld die me zou komen oppikken van het vliegveld en een slaapplek voor me zou regelen bij familie van hem, gezien hij zelf het meeste van de tijd aan het werk is. Op het vliegveld herkende ik Troy gelijk, en hij bracht me naar zijn neefje Joel, die aan de andere kant van de rivier maar wel dicht bij de stad, EN naast de dierentuin (;-) woont. Deze dude werkt de hele week en heeft geen behoefte aan samen dineren/uitgaan, maar ik heb een eigen kamer met een gloednieuw tweepersoonsbed, dus mij hoor je niet klagen :). De eerste ochtend zijn we wel uit gaan ontbijten, bleken ze niet iets te hebben wat in my brain onder breakfast viel, oftewel: bier en pizza als ontbijt. Prima voor een keertje, vooral gezien het thuis in Nederland dit weekend Carnaval was. Hoorde ik er toch een beetje bij ;-). Dagje in de stad rondgelopen en begin van de avond op Fringe Festival beland, waar ik een show van Frisky and Mannish heb bijgewoond in een Nederlandse Spiegeltent. Dit is een Engels duo dat een parodie maakt op Popmuziek, erg grappig en zeer de moeite waard! Dagje later ben ik naar Fremantle gegaan, een oud stadje half uurtje bij trein, dat nog goed intakt is. Wederom een leuk marktje bezocht, naar de Little Creatures Brewery (mijn favoriete Australische biertje) waar zelfs om drie uur smiddags een rij stond geweest en naar het scheepswrak museum geweest wat bijna alleen maar over Nederlandse boten ging. Erg interessant en zelfs echte delen van de Batavia gezien. Grappig hoe ik daar nu pas in geinteresseerd raak. Zal in Nederland met Pa weer eens naar Batavia-stad gaan, en dan niet om te shoppen ;-). Deze mooie dag afgesloten met de beste fish and chips van de westkust, bij een zonsondergang op het strand. Een dagje rust gehouden en de ferry naar Rottnest Island geboekt. Dagje later ging ik dus op de ferry naar Rottnest Island, waar een jongen die ik via Couchsurfing.org me van de boot kwam halen en ik zijn fiets en snorkelset mocht lenen. Toppie! Op dit eiland wonen alleen maar mensen die in de hotels/restaurants werken, het is zo'n 11km lang en 3km breed, en welgeliefde vakantiebestemming voor de Australiers, alhoewel het niet heel toeristisch voelt. De officiele eilandbewoners heten quokkas, beestje die lijken op een mix tussen een rat en een kangaroo. Op het eiland heb ik een groep uit Zweden, Noorwegen en Duitsland ontmoet die studeren in Perth, waarbij ik me mocht aansluiten. Het fietsen was erg mooi, soms ook wel heavy op stijle duinen, en zo nu en dan gestopt bij een prachtstrandje om te zwemmen/snorkellen waar ik schipswrak heb gezien. Die verkoeling in het water was wel nodig, want WAT een hete dag was dat. Gelukkig ondertussen wel geleerd me goed in te smeren hier in Australie, gezien de ozonlaag erg dun is en je dus snel verbrand.
De een na laatste Australie-dag afgesproken met een Duits meisje, Dalia, die ik nog van Fiji ken. Toevallig was ze nu in Perth, samenreizende met een Canadese jongen en zijn vrienden, die ik van Sydney ken. Natuurlijk weer erg toevallig! Samen met haar naar Kings Park gegaan, waar je een mooi uitzicht over de stad hebt. Onderweg ook nog een andere jongen tegegekomen die ik nog van Sydney ken, de wereld is klein. Wat wijn ingeslagen, en savonds in hun hostel goed bijgekletst over onze reis.
De volgende dag was het alweer de laatste Sydney dag, en heb ik vrij weinig gedaan. Bankrekening opgezegd en bedankjes gekocht (lees: speculaasjes) voor Troy en zijn neefje Joel. ‚s Avonds heeft Troy me nog meegenomen om een mooie kustroute te rijden en uitzicht vanaf Kings Park te hebben over de stad, om de mooie lichtjes te zien. Met toevallig een concert van Il Divo op de achtergrond. De volgende dag om 4 uur sochtends kwam hij me alweer oppikken om naar het vliegveld te brengen.
Nu is het vrijdag 24 februari, en tijd om Australie na precies drie maanden te verlaten voor Indonesie. Dit zijn drie onwijs snelle maanden geweest, waar ik een super, super goede tijd heb gehad. Ik heb hier gewoond, een klein beetje gewerkt, gereisd, gesurfd, pracht eilanden bezocht en onwijs aardige mensen ontmoet en vooral niets gelaten. Ik heb op en top genoten. Natuurlijk is het allemaal weer anders gelopen dan verwacht, geen echt werk gevonden, niet naar de Uluru-rock gereisd, maar een klein gedeelte van de West Kust gezien en wel 1000x de data van mijn buspas gewijzigd, maar dit onverwachte en spontante is juist het mooiste wat reizen je kan brengen. Het leven hier voelt ook wel weer vrij Westers gezien het zo ontwikkeld is, dus kijk ook weer vooruit naar landen waar het reizen iets moeilijker is, zoals Indonesie, Thailand en India waar ik nu naar toe ga. Ik heb het echte Australische leven mogen proeven door soms te verblijven bij locals. En ja het is waar, de Australische mensen zijn echt zo relaxed als men altijd zegt, daar kan Nederland soms nog wel iets van leren. Op naar Bali!