Ik ben net zo lang terug als weg weggeweest

Terugblik op reis en leven na mijn reis

Intro
Ik ben thuis, bijna alweer net zo lang als mijn hele reis heeft geduurd. Ze zeggen dat het minstens zo lang duurt voordat je kunt beseffen wat je eigenlijk hebt meegemaakt. Terug van de tijd van mijn leven, waar ik dagelijks aan terug denk. Thuis in Amsterdam, Hank en overal daartussen. Thuis in Nederland. Dit platte nuchtere land waar ik stiekem zo van hou en meer heb leren waarderen.

Ik kan me nog als de dag van gisteren herinneren hoe ik me klaarmaakte op deze reis. Toen ik nog op de HAVO zat, droomde ik tijdens het fietsen naar het Dongemond College al over het maken van een reis, toen dacht ik echter dat dit nooit werkelijkheid kon worden.

In de daarop volgende jaren werd het verlangen alleen maar groter, en begon ik me te verdiepen in landen. In 2011 was freelancer, en zoals het woord al zegt, had ik een vrij gevoel. Op een gegeven moment zat ik met Eva en Nikkie op het terras aan het Spui in Amsterdam, en keken we uit op een reisbureau genaamd Kilroy Travel, gespecialiseerd in wereldreizen voor jongeren. We zaten nog te fantaseren en te denken hoe gaaf dat wel niet zou zijn om gewoon spontaan naar binnen te lopen en een reis te boeken. Ik besloot kort daarna, maart/april naar een Australië open dag te gaan, in een hotel vlakbij Schiphol. Alle vliegtuigen lonkten me en alle informatie, reisverhalen en een didgeridoo speler maakte me nog enthousiaster. Met Eva & Nikkie ook nog een keer gaan lunchen op Schiphol, gewoon omdat het kan. Eerst dacht ik alleen drie maanden naar Australië te gaan, en dacht aan de optie misschien Nieuw Zeeland er nog bij te voegen gezien ik dan toch down under was.
Uiteindelijk kon ik het niet laten en ben ik Kilroy binnen gestapt om te kijken wat er mogelijk was. Deze drie maanden werden er al snel vijf, en bij mijn tweede informatiegesprek waren het er al negen! Terug naar huis op de fiets blij mama opbellen, die zelf iets minder blij was ;-). Nog een paar nachtjes over nagedacht en toen teruggefietst om alles vast te leggen. Ik ging voor negen maanden op reis en de wereld stond aan mijn voeten! Mijn opdrachten als freelancer beeindigd, een kennis geregeld die wel even negen maanden in mijn huisje wilde wonen, nog even flink bijgewerkt (zelfs Vanish in een drogist staan verkopen vanachter een promo-kraampje: nooit meer!), een grotere backpack gekocht, vaccinaties gekregen en voornamelijk afscheid genomen van vrienden en familie. Familie gedag gezegd op Papa’s verjaardag, muziekkennisjes gedag gezegd op Lowlands en twee dagen later een afscheidsfeestjes voor vrienden in mijn ouderlijk huis. Ik kan me nog goed herinneren dat we de dag er na naar Schiphol reden en dat ik een dubbel gevoel had. Veel vriendinnetjes en ook mijn broer waren allemaal gekomen om me uit te zwaaien, en lachen, en huilen, tot dat ik door de douane was en huilend de hoek om ging. Op naar het avontuur, op naar New York City baby!

Change
Een veel gehoorde vraag is: heeft het mij veranderd? Naast dat ik natuurlijke blonde highlights heb gekregen die ondertussen toch wel wat uitgroei beginnen te tonen, ben ik ook qua karakter wel veranderd. Ik denk meer na bij de dingen die ik doe, probeer nog meer te genieten van het leven dan ik al deed en kijk er dus ook met een andere blik tegenaan. Dit komt doordat ik heb gezien hoe mensen in bijvoorbeeld India of Costa Rica leven. Ze hebben veel minder dan wij, werken vaak nog veel harder, krijgen minder geld en werken in slechte omstandigheden. Ik heb gezien hoe zij toch gelukkig kunnen zijn terwijl ze zo weinig bezitten. Ik heb minder snel vooroordelen over mensen. Ben bevriend geraakt met mensen, waarvan ik ze in Nederland nooit zou ontmoeten. Ik heb meer vertrouwen in de mensheid gekregen. Ik heb mezelf leren overwinnen, dingen gedaan waarbij ik net iets dichter tot mezelf moest komen om daar te komen waar ik wilde. Hoe ik ongetraind in de Grand Canyon een korte hike maakte, die eigenlijk net iets te ver was. Hoe ik ‘s ochtends vroeg op Fiji een hike naar een bergtop maakte, om een prachtige zonsopgang te zien, hoe ik ‘s ochtends in Indonesie een vulkaan beklom om wederzom een mooie zonsopgang te zijn. Hoe ik een hele dag ben gaan hiken op een glacier in Nieuw Zeeland, waarna ik aan het eind van de dag beloond werd door een mooie regenboog. Hoe ik ben gaan ziplinen in de jungle en valleien in Costa Rica, hoe ik onder een waterval ben doorgedoken om in een grot uit te komen in Costa Rica, hoe ik in 1x zonder twijfelen een bungeejump maakte en nog een keer uit een vliegtuig sprong. Hoe ik ben gaan snorkelen, terwijl ik vissen eigenlijk best eng vind...

Besef van tijd
Ik denk er elke dag aan terug en besef dat de tijd hier in Nederland zoveel sneller gaat dan toen ik de wereld aan het bereizen was. Toen ik in mijn eentje de wereld rond ging, dacht ik veel meer na over mijn tijdsbesteding, genoot ik bewust van elke minuut. Ik had meer besef van het invullen van tijd, terwijl ik tegelijkertijd geen besef van tijd, laat staan dag had. Meer besef van mijn geluk en kleine genietmomentjes hebben. Overal ja tegen zeggen, en in situaties uitkomen die je nooit had verwacht. Je kan beter spijt hebben van iets dat je wel hebt gedaan, dan van iets wat je niet hebt gedaan.
Terug in Nederland voel ik me zo verschrikkelijk saai als ik een dagje, laat staan avondje, op de bank zit. Ik heb het idee dat ik dan mijn tijd vergooi, omdat er zoveel meer te doen is. Elke dag op reis was een nieuw avontuur.

Herinneringen
Ik mis eilandhoppen, uit een backpack leven, in een vliegtuig vertrekken en geen idee hebben waar je uitkomt. Ik mis avontuur! Als ik vliegtuigen, zie krijg ik heimwee, vraag ik me af waar ze naartoe gaan. De volle maan brengt herinneringen met zich mee als de Full Moon Parties in Indonesie en Thailand of dat nachtje slapen in de Indiase woestijn. Ik mis alle mooie zonsondergangen. Ik mis hangmatten. ‘s Ochtends niet weten waar je ‘s avonds zal zijn. Ontbijten met mensen in je hostel, er de hele dag mee optrekken en ‘s avonds pas elkaars naam weten. Dit zijn maar een paar kleine details van de dingen die ik mis aan reizen. Gelukkig doet mijn tattoo die ik bij Bondi Ink op het strand in Australie heb laten zetten me ook dagelijks herinneren.

Cultuur
In Europa zijn er zoveel verschillende culturen zo dicht bij elkaar, in vergelijking met bijvoorbeeld een land als Australië. Zo’n groot land, maar hoe veel je er ook reist, de cultuur blijft hetzelfde. Als wij hier in Europa 600km reizen, hebben we een andere taal, ander eten, ander landschap. Dat heb ik wel meer leren waarderen. Wat zijn afstanden in Nederland nog als ik bijvoorbeeld 2x zo’n 35 uur in de bus heb gezeten (Thailand & India) en de hele wereld over ben gevlogen? Precies, Hank - Amsterdam is zo ver nog niet.

Als echte Brabander met ouders die aardappelen, vlees, groenten en wraps zonder wraps eten (he pa en ma ;-), was ik niet erg op de hoogte van buitenlandse gerechten. Maar wat heb ik gesmuld! De heerlijke taco’s, burrito’s en vers fruit in Costa Rica, heerlijk vers fruit als Papayas in Fiji, heerlijke Bami en Nasi in Indonesië, pittige curry’s, noodles en loempias in Thailand en curry’s in India. Ik probeerde hier in mijn mini keukentje in mijn studio wel eens wat na te bootsen, maar dat is bijna niet te doen. Het heeft mijn interesse en kennis in eten en ingredienten rijker gemaakt.

“Wat was het leukst?”
Mensen vragen me vaak welk land ik het meest interessant vond. Ik vertel ze dan dat ik hier bijna geen keuze in kan maken, omdat elk land zijn eigen plus en minpunten heeft. Vaak probeer ik het dan op te splitsen in leukste, interessantse en mooiste, maar natuurlijk zitten daar ook veel overlappingen in:
Leukste maar verder minst indrukwekkendste landen om te reizen: Noord-Amerika, Australië
Leukste steden: New York City, San Francisco, Melbourne
Meest Indrukwekkendst: India, Indonesië, Thailand
Mooiste landen: Costa Rica, Fiji, Nieuw Zeeland

Natuur
Het reizen heeft mij ook bewuster van de natuur gemaakt, en dat we hier zuinig mee om moeten gaan. In Nieuw Zeeland delen mensen bij sommige supermarkten geen plastic tasjes meer uit, maar wijzen ze er op om linnen tasjes te gebruiken. Ook in Australie geven ze hier veel om, je ziet bordjes op het strand met de tekst: ‘The Only Thing You Leave Behind, Are Your Footsteps.
Ook de kracht van de natuur is mij duidelijk geworden. Achterblijfselen in Christchurch, Nieuw Zeeland door de aardbevingen, achterblijfselen in Pangandaran, Indonesie van de tsunami, net op tijd gevlucht vanaf een eiland in Thailand gezien daar een tsunami-waarschuwing was, het eerste weekend van mijn reis binnen moeten blijven in New York door een orkaan.
Ook heb ik geleerd en gezien hoe sterk de kracht van water is. Afdrijvende surfers in Australie en Indonesie en een bijna verdrinkende man in de Ganges in Rishikesh, India die gelukkig net op tijd gered kon worden.

Mensen
Wat is iedereen toch vreselijk aardig, open en behulpzaam geweest. Ik had nooit verwacht dat mensen zo fijn konden zijn. Ik heb vertrouwen in mensen gekregen.

Iedereen zegt op reis wel “ik kom je opzoeken”, maar ik dacht toch dat dat niet zou gebeuren. Uiteindelijk zijn er sinds ik terug ben al zoveel mensen langs gekomen, en leek mijn kleine huisje soms wel een hostel. Ik noem:
1. Michael uit Duitsland, waarmee ik van Sydney naar Melbourne heb gereisd en die ik ook weer in Bangkok / Koh Tao heb gezien, kwam over voor een dagje Amsterdam.
2. Nedjelko uit USA die ik in Fiji heb ontmoet, begon zijn Europa-reis in Amsterdam.
3. Or uit Israel, die ik in Byron Bay, Australie heb ontmoet kwam met vrienden naar Amsterdam.
4. Anna uit Duitsland, die ik in Byron Bay heb ontmoet, kwam me speciaal opzoeken en bij me slapen.
5. Heroki uit Japan, die ik in Goa, India heb ontmoet, kwam samen met zijn Parijse vriendinnetje bij me slapen.

De wereld is zo groot, maar uiteindelijk ook weer zo klein. Zo ben ik meerdere mensen een paar keer tijdens mijn reis (on)bewust tegengekomen. Zo heb ik Lili op Fiji ontmoet, ben ik vervolgens haar in Nieuw Zeeland tegengekomen en hebben we uiteindelijk een tijdje samengewoond in Sydney. Ook de Finse Emma hebben we mee samen gereisd in Nieuw Zeeland en regelmatig gezien in Australie. Deze twee meisjes staan me het meeste bij en heb ik nog steeds een fijn contact mee. Op Fiji was ik tegelijkertijd op een klein eilandje met twee jongens van de middelbare school, waarmee ik met eentje ook nog in Melbourne iets heb zitten drinken. Lopende in Bangkok kwam ik twee Engelse jongens tegen die ik van Nieuw Zeeland kende, en een Zweedse jongen die ik van Fiji kende. Ook kwam ik op een mooi Thais eiland een Belgische jongen en een Duitse jongen tegen, die ik van Australie kende. Op de top van een vulkaan op Java, kwam ik bij zonsopgang een Engelse jongen tegen die ik van Bali kende. Uiteindelijk was ik ook tegelijkertijd met een Duits meisje dat ik van Australie kende tegelijkertijd in Rajasthan, India, dus ook daarmee heb ik weer verder gereisd. Ga zo nog maar even door. Mooie momenten van weerzien.

Muziek
Tijdens mijn reis kon ik natuurlijk ook niet zonder muziek. Zo begon ik met wat bandjes kijken in een kroegje in New York City, heb ik veel reggae geluisterd in Costa Rica, ben ik naar een concert geweest in San Francisco, ben ik naar een concert geweest van een couchsurfhost in Flagstaff USA, heb ik covers zitten zingen met Fijianen en een trommel, ben ik op elk Fijiaans eiland verwelkomd door Fijiaanse bandjes, ben ik New Zealand in Auckland naar concert geweest in de thuisstad van een van mijn favoriete bands the Naked and Famous, ben ik in Australie naar festival Big Day Out geweest en in Yogyakarta, Java Indonesische rockbandjes staan kijken op een festival en in kroegjes, ben ik in Surabaya, Indonesie karoake gaan zingen met wat Indonesiers en in Thailand rockbandjes staan kijken tijdens het Songkran Festival. Zelfs in Goa, India heb ik op een festivalletje bandjes staan kijken.
Naast dit zijn er ook veel spontane gitaar, kampvuur, jamsessies geweest in verschillende hostels met als grootste voorbeeld the Arts Factory Lodge in Byron Bay, Australie. De meestgehoorde liedjes tijdens deze jamsessies waren toch wel Bob Marley, Jack Johnson, The Beatles en ‘Leaving on a jetplane’ van John Denver.

Meest gehoorde hits in backpackersbars die ik normaal afschuwelijk zou vinden maar op reis een herkenbaar iets in bijna elk land waren:
Calvin Harris - I feel so close to you right now
LMFAO - Sexy and I know it
LMFAO - Partyrockers
Pitbull - We might not get tomorrow
Benny Benassi - You are a cinema
Taio Cruz - I got a hangover

Home Is Wherever I’m With You van Edward Sharpe is een liedje dat ik graag luisterde op een van de weinige heimwee momentjes.

Slogans
Tijdens het reizen regelmatig wijsheden uitgewisseld met andere reizigers, zoals:
De wereld is als een boek: degenen die niet reizen zien maar een pagina.
Volg je vrienden niet, schrijf je eigen verhaal.
Niet iedereen die ronddwaalt is verdwaald.
Het gaat niet om de bestemming maar om de reis er naar toe.
Wees een reiziger en geen toerist -> Toeristen weten niet waar ze vandaan komen, reizigers weten niet waar ze naartoe gaan.
Reizen gaat niet om het zien van de wereld, het gaat om het zien van de wereld op een nieuwe manier
Door reizen leer je je eigen land op een andere manier bekijken
Een reiziger zonder observatie is als een vogel zonder vleugels
Het leven is onzeker, eet het toetje eerst.

Dromen
Toen ik terug kwam van mijn reis heb ‘s nachts veel dromen gehad, dat ik verdwaald was, tanden verloor en littekens had. Zelfs een droom dat ik aan het surfen was en er opeens geen golven meer waren of dat mijn surfboard werd gestolen bij de supermarkt. Toen ik een tijdje mijn ring die ik in India gekocht had kwijt was, droomde ik over India en waar er mensen boven op een bus en een trein (?) zaten. Gelukkig heb ik die ring weer terug .

Doelen
2011 en 2012 zijn jaren die men nooit meer van me afneemt en die ik eeuwig zal blijven koesteren.
Tijd om deze mooie tijd af te sluiten. Terwijl mensen om me heen bezig zijn met trouwen en baby’s krijgen, keuzes die ik zeker respecteer maar die ik zelf graag nog even laat wachten, is het voor mij tijd om doelen voor 2013 te stellen:

Doel 1: Nieuwe baan
Zoals jullie weten ben ik na mijn reis bij hotelwebsite en marktleider Booking.com gaan werken, als een Customer Service Executive. Het is een leuk bedrijf en ik ga met plezier naar mijn werk, maar ik haal er verder weinig voldoening uit. Het is geen uitdaging voor me. Het is een baan die je niet mee naar huis neemt, maar misschien wil ik dat nu juist wel. Het liefst werk ik natuurlijk weer in Muziek / Cultuur. Hier heb ik qua studie, stages, netwerk en vorige banen in geinvesteerd en is wat ik het leukste vind, maar het is moeilijk om daar nu een goede fulltime functie in te kunnen vinden. Gezien werk iets is waar je de meeste tijd in stopt, wil ik ook dat het iets is waar ik helemaal voor wil gaan. Booking.com is een bedrijf dat zich bevindt in mijn tweede passie: reizen. In Booking.com doorgroeien zie ik dan ook als een mogelijkheid.

Doel 2: Nieuw huis
Sinds ik terug ben van mijn reis, woon ik weer in mijn studiootje in Amsterdam West. Top-locatie, maar ik mis ruimte om vrienden uit te nodigen en ik mis een buitenruimte. Het voelt niet meer als lekker thuis komen, het is het ultieme voorbeeld van ‘klein maar fijn’, maar wordt nu wel echt te klein. Drie fijne jaren gehad in dit huisje, waar ik als 20 jarig jong onwetend meisje in de grote stad kwam te wonen, waar ik niemand kende, maar waar ik graag wilde wonen met als hoofdreden: het bezoeken van veel concerten en festivals tijdens en uiteindelijk ook na mijn stage bij Universal Music. Ik kan zeggen dat dat doel ondertussen wel bereikt is. Paradiso en de Melkweg werden een soort van tweede thuis ;-).
Ook zijn er minder leuke dingen in dit huis gebeurd; zo wist de politie me onterecht te vinden en hebben ze me een dagje in de bak gegooid in Amsterdam én Breda, en was er toen ik net een dagje terug was van mijn Europa-reis met Rachel een uitslaande brand bij de buren waardoor ik ‘s nachts mijn bedje uit moest. Verder ben ik ook twee keer geteisterd door muizen die mij slapeloze nachten hebben bezorgd, maar die ik uiteindelijk succesvol gevangen heb.
Na een paar maanden zoeken heb ik nu een geweldig appartement gevonden ook in Amsterdam West, waar ik sinds 1 februari woon samen met collega Marlon en Twents meisje Inge. Het heeft twee verdiepingen, is 110m2 groot en heeft drie balkons. Jullie zijn allen uitgenodigd om langs te komen :-).

Doel 3: Meer reizen
Als je eenmaal de reiskoorts te pakken hebt, kun je niet meer stoppen. Tijdens het reizen, maar nu ook op mijn werk krijg je van anderen zoveel tips over waar het ook prachtig is om te reizen. Zo zou ik graag een keer naar Zuid Amerika en Zuid Afrika willen, maar ook meer van Europa willen zien. Graag zou ik deze winter nog naar Finland willen om reisbuddy Emma op te zoeken in Helsinki, en samen met haar naar Lapland te gaan om het Noorderlicht te gaan zoeken. Er is zelfs een kans aanwezig dat ik deze zomer een paar maanden in Barcelona ga doorbrengen… Daarover later meer. Laat het sparen maar weer beginnen voor al deze plannen ;-).

The End
Ik ben pas 23 lentes jong en besef dat ik onwijs veel geluk heb dat ik dit heb mogen meemaken. Zonder te sentimenteel te worden, wil ik graag een paar mensen bedanken.
Natuurlijk wil ik op de eerste plaats mijn ouders bedanken voor hun onvoorwaardelijke geloof en vertrouwen in mij. Ze hebben me voor, tijdens en na mijn reis gesteund en er zijn dan ook geen woorden om uit te drukken hoe dankbaar ik ze hiervoor ben.
Ik wil mijn vrienden bedanken die er allen nog steeds voor me waren toen ik terug kwam en zo ook een geweldig verrassings-welkom-thuisfeestje hadden georganiseerd.
Ook Oma ben ik dankbaar, die elke dag een kaarsje voor me heeft gebrandt.
Daarnaast wil ik iedereen bedanken voor het volgen van mijn verhalen en jullie oneindigende steun.

- FOLLOW YOUR DREAMS BEFORE IT'S TOO LATE: YOU ONLY LIVE ONCE -