Het mooie leven van een Kiwi

Met alleen een eerste nacht in een hostel geboekt te hebben en verder niets voorbereid te hebben, kwam ik eind oktober in Auckland, Nieuw Zeeland aan. Het hostel was gelijk top, gezellige sfeer en een keuken, sauna en hot tub op het dakterras met uitzicht over de stad. Hier in het hostel kwam ik ook Lili weer een tegen, een Duits meisje dat ik in Fiji had ontmoet. We hebben een samen een gratis georganiseerde busdagtrip door Auckland gedaan, waarbij we over/onder de Auckland Bridge zijn gelopen, voor het eerste en zeker niet de laatste keer Nieuw Zeelandse fish and chips hebben gegeten, en door het stadje Davenport zijn gereden. In dit stadje heb ik in een tweedehandsboekwinkel het Nederlandse boek: Nieuw Zeeland in een rugzak voor 1 euro 50 gekocht. Dit boek is een reisverslag van een Nederlandse schrijver door Nieuw Zeeland, die precies dezelfde route heeft gemaakt als die ik ook heb gedaan. Erg leuk om te lezen dus. In Auckland heb ik leuke mensen in het hostel leren kennen, waarmee we dan ook een paar avonden samen de kroeg zijn ingedoken. Het wijkje Britomart is een leuk oud wijkje vlak aan de haven van de stad, met oude fabrieken die omgebouwd zijn naar shops of barretjes. Auckland is een prima stad, maar ik had nog niet het verwachte Nieuw Zeeland - vrijheid - relaxedheid gevoel in deze drukke stad te pakken. In het hostel had ik gelijk bij het boeken van mijn trip, het Kiwi Experience hop on hop off busticket was voor de helft van de prijs! Dit is de oudste busorganisatie van Nieuw Zeeland, waarbij je makkelijk activiteiten kunt doen met grote kortingen en bij toffe slaapplekken wordt afgezet. Direct geboekt dus.

Op dit busticket ben ik begonnen in de Bay Of Islands samen met Lili, in het stadje Pahia. Klein stadje, die haar toerisme moet hebben van de mooie (dolfijnen)boottochten en het stadje Russell, waar in 1840 het samenlevingsverdrag tussen de Engelsen en de Maori (eerste bewoners van Nieuw Zeeland) is getekend. Samen met een kennisje een wandeltocht naar het hoogste punt gelopen, waar we mooi uitzicht over de eilanden hadden. Ook wilde ik graag met dolfijnen zwemmen, maar hier bleek helaas niet voldoende interesse voor te zijn, dus heb ik maar voor de famous 'Hole in the Rock' en eilanden-boottocht gekozen waarbij je wel 7 dolfijnen kon zien, mooie beesten! Op de boottocht nog mensen tegen gekomen die ik van Fiji kende, toevallig. Op een van deze eilanden waar we wandeling gingen doen en waar het stikte van de schapen, heb ik tijdens songs van George Baker de beste chocoladecake ever gegeten. Terug in Paihia was een grappig feitje, dat ze in de plaatselijke supermarkt producten verkochten met een Albert Heijn merkje erop, waaronder jam en... stroopwafels! Helaas moest ik weer afscheid nemen van Lili, die doorging naar het zuiden. Ik had ervoor gekozen naar het Noordelijkste puntje van Nieuw Zeeland te gaan, Cape Reingha, waar de Tasmaanse en Pacifische Oceaan elkaar begroeten. Volgens Maori legenden, is dit de plek waar geesten het land verhalen. Onderweg naar deze plek hebben we met de bus over 90 miles beach gereden, soms half door de zee heen, mooie route! Er waren hier gigantische duinen waar we van af konden sandboarden, snelheid tot de max. Bij de Cape aangekomen, was het helaas zo mistig dat we geen hand voor ogen konden zien. Terug in Paihia, bleek er een leuk marktje zijn, waar ik een bepaalde geur herkende... poffertjes en oliebollen :D. Bleek het een Nederlands geemigreerd koppel te zijn, die voor de lol daar wat kleine bijverdiensten stonden te maken. Heerlijk! Ik was benieuwd waarom er zoveel Nederlanders naar NZ zijn verhuisd, dus even een leuk praatje gemaakt. Het bleek dat ze hier naartoe waren gekomen voor alle ruimte, rust en de prachtnatuur die het land te bieden heeft. Echter was het moeilijk om genoeg werk als fysiotherapeut te vinden, dus gingen ze weer terug naar Nederland om wat extra centen te maken, om vervolgens weer naar NZ terug te gaan. Tripje naar Bay of Islands zat er op, dus ging ik weer met de Kiwi bus terug naar Auckland. Leuk om in het hostel weer dezelfde mensen tegen te komen. Samen met een van hen ben ik een ander kennisje gaan opzoeken met de ferry op Waiheke Island, 1 van de eilanden naast Auckland en wat Auckland gelijk stukken leuker maakt! Het is zo'n releaxed sfeertje daar, zo hebben we bijvoorbeeld gelift naar het strand :). Terug in Auckland ben ik naar een concert van Naked & Famous geweest in de prachtige Auckland Town Hall, waar ik erg naar uitkeek om een concert van ze in hun eigen hometown te zien na ze al 3x in NL gezien te hebben. Het dak ging er af! Terug in het hostel natuurlijk weer wat Nederlanders ontmoet, maar dat is niet eens noemenswaardig meer. Een leuke woordgrapje waar ik de avond met de Dutchies op kwam was: Dutch people are to honest to be polite, in vergelijking met vele andere culturen die to polite to be honest zijn, en zo is het maar net ;-).

Weer op de bus gesprongen, dit keer richting Hot Water Beach. Als het vloed is geweest op dit strand, is het water erg opgewarmd door de aarde, en heb je dus je eigen hot tub op het strand. Het resort waar we met de bus (zo'n 40 mensen) verbleven was erg mooi en lux, zelfs met koeien in de achtertuin ;-). De bus-groep leren kennen, die voornamelijk uit Engelse, Ierse, Deense en Zweedse jongeren bestond, tijdens het spelen van wat drank-kaartspelletjes. Ze waren bijna allemaal van plan een week bij dezelfde buschauffeur te blijven tot Wellington, dus het was chill dat we een leuke groep mensen hadden.
Na een dagje rijden met o.a. een wandeling in oude goudmijnen, kwamen we aan in Waitopo, waar ik met een georganiseerde groep met een opblaasband door ondergrondse waterstromingen in grotten (waar lichtwormen en watervallen waren) ben gegaan. Groot avontuur, je zag geen hand voor ogen.

De volgende dag reden we verder naar Rotorua, waar Lili op mij aan het wachten was. We zijn naar een parkje geweest waar we onze ervaringen over Nieuw Zeeland weer hebben uitgewisseld. 's Avonds ben ik naar een Maori Culture avond geweest, waar we kennis hebben gemaakt met de Maori cultuur door een dans/zangvoorstelling, spelletjes en een Maori-dinner. Erg interessant om meer over deze cultuur te leren. De volgende ben ik naar een Geyserpark geweest, wat me weer aan mijn trip naar IJsland van 3 jaar geleden deed denken. Onder andere de Sulphur lucht..... Na een eitje in een hot spring gekookt te hebben, reden we verder naar Taupo. De kennismaking met Taupo begon goed, met een 15.000 feet Skydive boven een supermooi meer! Het was de tweede keer dat ik uit een vliegtuig sprong (de eerste keer was voor mijn 16e birthday, mede mogelijk gemaakt door Pa & Ma), en ik denk dat ik het nu nog beter kon ervaren omdat ik wist wat te verwachten. Wat een gevoel, wat een sensatie, wat een adrenaline! In het vliegtuig zat een instructeur naast me die in Nederland had gewoond, en vele sprongen op Texel had gemaakt. Mijn instructeur kwam uit Israel, had meer dan 500 sprongen gemaakt en vond het grappig om te zeggen dat ik niet goed aangetuigd was... :). Die avond in een Ierse bar gevierd dat ik ook de tweede jump had overleefd. Een Nederlandse architecte uit Den Bosch in de kroeg ontmoet, die elk jaar 3 maanden alleen op reis gaat. Heeft ze toch goed voor elkaar dacht ik zo. Als ik dat nou ook eens in stand houd de rest van mijn leven... Volgende dag ben ik met een Amerikaans meisje Michelle naar hot springs geweest, dit keer aan de rand van een rivier, waar we goed hebben gerelaxed en zijn bijgekomen van alle al gedane activiteiten. En we moeten er nog zoveel gaan doen, je wilt natuurlijk niet met het gevoel naar huis gaan dat je iets gemist hebt ;-).
Zo gezegd zo gedaan, gingen we de volgende dag een wild water rafting van bijna de hoogste categorie doen, level 5. Gelukkig hadden wij goeie roeiers in onze boot, en is er niemand overboord geslagen. Zelfde dag reden we nog door naar Wellington. Wat een leuke stad is dat zeg! Samen met Michelle en Fins meisje Emma op een dorm in een hostel, om daarna te gaan couchsurfen bij wat locals, en wat een lol hadden we! Zo zijn we meegenomen naar een local bar, om eindelijk eens geen backpacker bar te hoeven zien. In Wellington heb ik ook een Kerstman Parade gezien met zo'n 25 graden, blijft raar. Cuba Street is een leuke straat met kleine winkeltjes en alternatieve barretjes, favoriet. Wandeling gemaakt naar de top van een heuvel voor wederom een mooi uitzicht, en vervolgens een cablecar naar de botanic gardens gepakt, prachtig. Ook zijn Emma en ik over een begraafplaats gelopen die hier onderdeel van was. Hier zag ik het graf van een Nederlander uit Tiel, die in 1848 al gestorven was. Hoe moet het toch geweest zijn om in die tijd al naar Nieuw Zeeland te komen over de woeste Oceanen. Michelle wilde graag in Wellington blijven om te wonen en werk te zoeken, dus ben ik samen met haar naar een huisje gaan kijken, leuk om ook op die manier een kijkje in het Nieuw Zeelandse leven te krijgen. Het bekende Te Papa museum bezocht, wat gigantisch groot is en interessante tentoonstellingen heeft. Na een paar dagen in Windy Welly de boot gepakt naar het Zuidereiland, waar weer een groot avontuur en nog 2 weken rondreizen op me stond te wachten.

De reis van Wellington op het Noordereiland naar Kaiteriteri vlakbij Abel Tasman National Park duurde erg lang, in totaal wel 12uur. We zaten in een hostel zo goed als aan het strand. Na een zelf gemaakt pannenkoekendiner en heerlijk geslapen te hebben ben ik met een groepje een boottocht naar een bepaald punt in het Abel Tasman Park (Jahaa, die Nederlander die in 1642 dit park ontdekte en in gevecht raakte met de Maori) gevaren, waar we een mooie wandeling hebben gemaakt en vervolgens de boot hebben terug gepakt via een route met pinguins en zeehonden. Diezelfde dag reden we verder naar Westport, waar we inkopen konden doen voor het verkleedfeestje die avond in Mahinapua. Het resort hier was van een 86-jarige Kiwi, die het nog steeds samen met zijn vrouw runde en savonds een heerlijk buffet voor ons heeft gekookt. Zo fris als we waren reden we op de vroege ochtend door naar een historisch schiet-museum, wat helaas niet zo boeiend was. Het enige wat me op viel, is dat er nu op wild word geschoten vanuit helicopters ipv te voet. Doorgereden langs de prachtige westkust naar winters stadje Frans Jozef, met vele stops om van het uitzicht te genieten en een kleine wandeling te maken. Frans Jozef staat bekend om de 12km lange Franz Josef gletsjer die op een paar minuten van het dorpje ligt. Ik was van plan om de dag erna de hele dag een hike over de glacier te doen met een groepje en een gids, dus ben de eerste dag maar even een 10km lange wandeling gaan doen op een heuvel om te trainen, en wat was het zwaar... :). Op de vroege ochtend was het verzamelen voor de hike, met een rugzakje vol water, fruit en energierepen. Op het verzamelpunt werden we in een warm pak gestoken (door een Nederlander...) en trokken we leren wandelschoenen met aanklikbare ijzeren spikes aan. Op naar de glacier! De wandeling er naartoe was al zwaar gezien ik een sterke verkoudheid had, de moed zonk me al in de schoenen en we waren nog niet eens op de helft. Ik dacht sterk aan omkeren, maar zoals jullie weten geef ik niet snel op. De glacier was echter zo adembenemend mooi dat het me naar de top heeft gesleept. Hiervoor hebben we delen moeten klimmen, door een ijstunnel moeten kruipen en over metersdiepe ijskloven moeten stappen. De glacier is heftig wildwoeste natuur, maar tegelijkertijd ook heel rustgevend en om stil van te worden. Helemaal voldaan beneden aangekomen, waren er twee prachtige regenbogen boven elkaar te zien. Zelfs onze gids had dit daar nooit eerder gezien. Perfect einde dus!
Dag erna op naar Wanaka, een prachtige stad wederom aan een meer, waar ik 's middags met twee Engelse dudes van de bus ben gaan schieten, pijlboogschieten en golfen. Het waren verschillende schiet 'games', en ik was zelfs de beste bij een van de games, en dat als meisje zijnde ;-). Dit 's avonds natuurlijk in de plaatselijke bar goed gevierd.
Queenstown, de avontuur & feeststad waar elke backpacker naar uitkijkt, was als volgende aan de beurt. Op de route hiernaartoe nog gestopt bij een Bungeejump plek, waar sommige gingen springen. Ik wilde nog even wat moed sparen en de juiste jump kiezen. Onderweg van Noordereiland naar zuidereiland heb ik van verschillende mensen afscheid moeten nemen, maar zij waren bijna allemaal langer in Queenstown gebleven, dus het was een fijne reunie! 's Avonds in de bar hebben Emma, ik, Henrik (Deens) en Patrick (Engels) door spelletjes te doen een rodel en gondola ticket gewonnen, waar we de volgende dag even goed gebruik van hebben gemaakt. Na de nodige nieuwe kleding geshopped te hebben was het weer tijd om te feesten. Dat is namelijk bijna het enige wat je in deze stad kunt doen als je alle activiteiten al gedaan hebt op de weg hiernaartoe. Maar zoals jullie weten, heb ik geen problemen met een feestje. Ondertussen had ik alle moed verzameld en gekozen voor de 43m hoge bungeejump, die dus echt ging gebeuren nu. Dagje later stond ik dus daadwerkelijk aangetuigd op het randje van de brug, klaar om te springen. Wat een onnatuurlijk gevoel heb je dan te overwinnen! Mijn instructeur telde af; 3.....2.....1.... JUMP! En daar ging ik zonder enige twijfel in 1x. Ik wilde bungeejumpend een duik nemen in de rivier, maar was 'helaas' niet zwaar genoeg ;-).
Emma en ik wilde graag gaan couchsurfen, om toch weer wat meer van de locals en het echte Queenstown mee te krijgen. Onze couchsurfhost, Geoff, was zo aardig om ons op te komen pikken. Hij woont aan een prachtig meer, een klein stukje buiten Queenstown. We zijn hier twee nachten gebleven, waarbij Emma en ik op een dag naar Milford Sound zijn geweest, een 16 kilometer lange Fjord. Aangekomen bij deze fjord zijn we op een boot gesprongen die ons door alle inhammen heeft gevaren onder het genot van een lunchbuffet. Het is een mysterieuze plek, door de mist en hoge donkere rotsen. De dag ervoor had het geregend waardoor we vele grote watervallen zagen, waarbij zeehondjes op rotsen lagen te chillen. Geoff heeft me sochtends vroeg naar de Kiwi-bus gebracht die me naar Christchurch zou brengen, met een route langs de Mt. Cook berg. Dit voelde al een beetje als Nieuw Zeeland en vele leuke mensen die ik heb leren kennen achter me laten, aangezien er in Christchurch naar de aardbevingen niet veel meer te beleven is. Even ter herinnering; in september 2010 en februari en juni 2011 zijn er drie aardbevingen geweest, waarbij de historische binnenstad is vernield en er bijna 200 mensen omgekomen. Onderweg naar het hostel was hier nog veel van te zien, huizen die volledig ingestort waren, kale velden waarop alleen nog een keuken overeind stond of een ingestort huis met een bordje ervoor: 'Mommy, I Miss You'. Erg indrukwekkend. Een nachtje in een ieniemienie hostel geslapen wat meer op een normaal huis leek en wat gerunned werd door een ouder stel. Hier een jongen leren kennen die Emma nog van Fiji kende. De wereld is zo klein. Een bar naast het hostel was ook helemaal ingestort. In de tussentijd had ik contact geprobeerd te zoeken met een Hanks vrouwtje, Marini v/d Pluijm, waarvan ik had gehoord dat zij jaren terug naar Christchurch was verhuisd. Contactgegevens gevonden, mailtje gestuurd en op zaterdagochtend kreeg ik een berichtje van haar terug, dat ik van harte welkom was en hoelaat ze me kon oppikken. Helemaal top natuurlijk! Marini is een vrolijke Hankse Kiwi, waarmee ik vanaf het eerste moment leuke gesprekken heb gehad. Onderweg naar haar huis gaf ze me nog een kleine rondleiding langs ingestorte huizen. Veel huizen kunnen niet eens meer gerestaureerd worden, of staan op een lange wachtlijst. Sommige huizen zijn gewoon achter gelaten door de bewoners, om nooit meer terug te keren. Een plein in de binnenstad werd die dag nu pas voor het eerst heropend. Ze is jaren terug gaan reizen in Centraal/Zuid Amerika, daar op een boot is gestapt om te werken onderweg naar o.a. Nieuw Zeeland. Haar Engelse man Ian zat destijds op een andere boot, zo hebben ze elkaar ontmoet. Omdat de relaxedheid van Nieuw Zeeland hen beide aansprak, hebben ze besloten om daar te gaan wonen. Ze wonen op een prachtige plek in Lytterton met uitzicht over een haven, baai en heuvels. Ondertussen twee schatten van kinderen gekregen, maar dus wel drie aardbevingen moeten meemaken die ook hun huis heeft aangetast. Marini en Ian zijn erg gastvrij, zo had ik zelfs mijn eigen gastenverblijf! Lees: eigen kamer inclusief tweepersoonsbed sinds 3 maanden! Overdag zijn we naar het strand geweest, waarna we loempiaatjes aten en champagne dronken. 's Avonds ook nog eens een heerlijke steak-maaltijd gegeten en gekletst over het leven. Je kunt wel zeggen dat Marini en Ian echte levensgenieters zijn en positief in het leven staan. Het was jammer ze naar 1 nacht al te moeten verlaten. Ian bracht me naar het vliegveld, op naar Sydney.
Nieuw Zeeland heeft een grote indruk op me gemaakt. Het land is zo beeldschoon, puur, adembenemend, wild en relaxed tegelijkertijd. De grootste tegenstellingen op korte afstanden zijn zichtbaar, zoals sneeuwtoppen op bergen dichtbij strand met palmbomen. Helblauwe meren tegenover regenwouden met volgens de Maori wel 22 kleuren groen. Als je over in cultuur in Nederland praat, praat je al snel over naar het theater of musea gaan. De cultuur in dit land is echter avontuur! Zoals jullie gelezen hebben is er zo verschrikkelijk veel te doen. Als je weer eens op een mooi uitkijkpunt staat, denk je dat dit zeker het mooiste van Nieuw Zeeland is. Wanneer je echter vijf minuten verder rijdt, zie je dat het daar nog mooier is. Nieuw Zeeland is het land wat bijna nooit in het nieuws is, het land wat zo ver weg is; precies aan de andere kant van ons aardbolletje. Het is echter heel erg de moeite waard om in het vliegtuig te spreken en je over te geven aan dit mooie land.

Foto's weer volop: http://www.flickr.com/photos/65746709@N07/sets/72157628156975541/