Vietnam

De reiskriebels waren alweer enkele maanden actief, waarna ik niets anders kon doen dan weer een nieuwe reis te boeken. Dit keer iets korter dan 9 maanden; een volle 3 weken. Naar een plek waar ik nog nooit ben geweest zoals Afrika of Zuid/Centraal-Amerika, of een plek die me goed is bevallen maar waar ik nog lang niet uitgekeken was, zoals Azië? De strijd ging uiteindelijk tussen Cuba en Vietnam, waarna Vietnam mede door de lage prijzen heeft gewonnen.
Op 8 november was het zo ver, visa geregeld en een vlucht geboekt van Schiphol via Moskou en Ho Chi Minh naar Hanoi. Mijn ouders konden het niet laten en kwamen me uitzwaaien op Schiphol, wat ik toch wel erg leuk vond. Ze stonden weer op het panoramadek te zwaaien en daar ging ik, naar een land zo lang gerekt als Amsterdam - Rome, maar in het midden maar zo breed als Amsterdam - Utrecht.
Nadat ik op Moskou Airport een koffie voor 5 Euro en een klein bordje eten voor 40 Euro (!!) had genuttigd, vloog ik door naar Ho Chi Minh. Op het vliegveld kwamen ze erachter dat de ambassade een foutje op mijn visa had gemaakt, waardoor ik 10 USD wijzigingskosten moest betalen. Echter werkte mijn pinpas en credit card niet bij de pinautomaat die er stond, dus moest ik eerst door de controle heen om een andere pinautomaat te zoeken. Uiteindelijk werkte de 3e pinautomaat en kon ik eindelijk door om een binnenlandse vlucht naar Hanoi te pakken.
Zo'n 27 uur laten was ik dan in Hanoi. Ik verbleef in het Backpackers Downtown Hostel, een erg groot hostel in de old town van Hanoi. Wat veel scooters, wat een chaos, wat een doolhof en hoe moet ik in godsnaam de straat oversteken? Die avond ben ik na loempia's gegeten te hebben vroeg gaan slapen. De volgende dag een georganiseerde walking tour gedaan om even aan de stad te wennen. Helaas begon het een beetje te regenen. Toch ben ik met 2 meisjes doorgegaan naar de tempel van literatuur, waar toevallig een afstudeerfeest bezig was. Terug in het hostel hing er een spanning, gezien die nacht de typhoon vanaf de Filipijnen in Vietnam aan land zou komen en er tegengestelde berichten rondgingen over de sterkte ervan waren. Ik besloot snel een beslissing te nemen door die avond naar Sapa in Noord Vietnam door te reizen per trein. Sapa is een dorpje dat bekend staat als startplaats voor hilltribe-trekkings. In de slaaptrein waar je cabines met 2 stapelbedden hebt, leerde ik andere backpackers kennen waaronder Noraly die maar 10 minuten bij me vandaan woont, Tommy (EN) en Benjamin (FR) die ik allen later in Vietnam weer tegenkwam. Toen we aankwamen kregen we een gids toegewezen en hebben we een trekking gemaakt van 10km door mooie valleien, langs rijstvelden en langs kleine dorpjes. We werden gevolgd door locals (allen in traditionele kledingdracht) die ons hielpen wanneer het trekken even wat moeilijker werd, maar die ons voornamelijk veel info over hun omgeving konden geven. Ze spraken dan ook verrassend goed Engels. Onze gids was 18 jaar, en was op haar 15e uitgehuwelijkt, aan iemand van gelijke leeftijd. Ze was echter gelukkig getrouwd en had net een kindje gekregen dat ze constant op haar rug meesjouwde. Ze was erg open en vertelde ons ook wat ze verdiende, wat voor Vietnamese maatstaven en voor het werk dat ze doet redelijk is: zo'n 300 Euro per maand. Zodra we in een dorpje aankwamen voor lunch (bestaande uit rijst, noodlesoep, groenten, kip, beef, loempia's), probeerde de locals die met ons meeliepen ons sieraden te verkopen. Kleine kinderen die je smeken iets te kopen: 'You buy from meee?'. 's Avonds kwamen we aan in onze homestay waar we prima matrasjes op de grond vonden en wederom heerlijk (en veel) te eten kregen, met rijstwijnshotjes na. Na een massage genomen te hebben gingen we het kleine dorpje verkennen en kwamen we uit bij een cafeetje wat van een Nederlands / Vietnamees stel was. De volgende dag liepen we nog zo'n 6km, hebben we 's avonds nog op een marktje gegeten (zo goedkoop!) waar ze ook hond als gerecht verkochten, om vervolgens 's avonds de slaaptrein weer terug te pakken naar Hanoi.
De typhoon had gelukkig geen schade aangericht. Diezelfde dag ben ik doorgegaan naar Halong Bay, waar ik 2 dagen en 1 nacht op een boot heb doorgebracht, en 1 nachtje in een paradijselijke privé-baai van maar zo'n 150m breed. De nacht op de boot was zo mooi, dat ik op het dek onder de sterrenhemel in slaap ben gevallen. In de baai konden we rotswandklimmen, wakeboarden en op een band achter een boot, en wie wilde kon deelnemen aan alle drankspelletjes. Zat samen met Benjamin die ik van Sapa kende op de boot, en heb 2 Nederlandse meisjes Evelijn en Liselore ontmoet, die ik nog veel vaker tegen zou gaan komen. We kwamen weer terug in Hanoi aan waar ik nog 1 dagje ben verbleven en eigenlijk zelfs van de drukte kon genieten en doorkreeg hoe over te steken: gewoon gaan! Gaan ronddwalen met Benjamin in alle kleine straatjes, waarna we uitkwamen bij een café waar een Vietnamees bandje speelde.
De volgende dag ging ik door naar Tam Coc, wat eigenlijk de kalksteenformaties van Halong Bay op land is. Een stukje gaan varen met een beetje regen, en een stukje gaan fietsen. Erg toeristisch. 's Avonds werd ik gedropt in Ninh Binh waar ik een trein kon pakken naar Hué. Door het slechte weer ging de trein pas om 1AM, en had ik achteraf beter de bus kunnen pakken die vroeger ging en ook goedkoper was, maar toen een hoteleigenaar me dat vertelde dacht ik wantrouwend dat hij alleen maar commissie wilde maken. Gelukkig mocht ik wel in zijn lobby wachten op de trein. Het dorpje was niks te beleven, een paar hotels, veel kapsalons (Vietnamezen geven veel om beauty), en een paar restaurantjes. Ik zat in een klein restaurantje te eten toen er 8 Nederlandse jongens binnenkwamen. Zij waren in Australië geweest voor een wedstrijd met hun zelf ontworpen zonne-energie auto, en waren nu door Azië aan het reizen. Na nog even gekletst te hebben met 2 Zuid Afrikanen in Afrikaans / Nederlands, die in Hanoi als leraar Engels werken, ben ik in de trein gestapt. Er lag al iemand in mijn bed, maar de conducteur had dit snel opgelost. Ik heb 8 uur lang als een blok geslapen! 's Ochtends keek ik uit het raam en zag ik dat het heel veel had geregend. Aangekomen in Hué was ik toe aan een eigen kamer, die uiteindelijk net zo goedkoop was als een gedeelde kamer in een wat luxer backpacker hostel. Ik kwam Benjamin, Liselore en Evelijn ook weer tegen! De dag van aankomst naar een marktje en een tempel gelopen. Volgende dag 's ochtends naar de oude stad gegaan, wat een mooie plek was om rond te lopen. Hierna een 'Easyrider' genomen (motor, driver, backpack achterop en gaan!) naar Hoi An, over de Hai Van Pass. Mooie route langs bergen en zee. Mijn driver was een man van tegen de 70, die me voor het eerst sinds ik in Vietnam was met persoonlijke verhalen over de oorlog vertelde. Zijn Engels was helaas niet altijd even goed te verstaan, en vooral niet als je ook nog eens achterop de motor zit, maar het was alsnog een hele mooie ervaring.
In Hoi An aangekomen in Sunflower Hostel, verbleef ik wederom in hetzelfde hostel als Liselore en Evelijn en kwam ik ook Tommy en Noraly weer tegen. Ik werd gelijk verliefd op dit rustige mooie dorpje vol met lampionnen, oude bruggetjes, restaurantjes, kleermakers en vlak bij het strand. De rivier stond erg hoog en soms waren de directe straten zelfs overstroomd. Ik heb een winterjas op maat laten maken voor omgerekend 30 Euro. We zijn een avondje uitgeweest waarbij je voor 3 Euro de hele avond mixdrankjes kon drinken en er achterop de brommer heengebracht kon worden. De dag erna naar het strand gefietst, maar het was niet zo'n lekker weer.
Ik besloot door te gaan naar Nha Trang, het strandstadje van Vietnam. Ik huurde een fiets en fietste naar een boeddha om vervolgens langs het strand naar een tempel te fietsen. Toen ik zo'n 4km van het centrum was klapte mijn band en begon het te regenen. Fiets achterin een taxi en terug naar het hotel. Dit strandstadje kwam in dit weer niet zo goed uit de verf, en de meeste toeristen die er waren waren Russen, net zoals veel restaurantnamen en borden op straat. Ben met een meisje uit Beijing bij een Thais restaurant: 'Same Same But Different' (samen met 'Why Not?' een van de meest gehoorde zinnen in Azië) gaan eten, om 's ochtends de bus naar Mui Ne te pakken.
Eindelijk had ik het stranddorpje waar ik naar verlangde: zon, (kite)surf en leuke strand barren/restaurantjes! De eerste nacht verwende ik mezelf door een bamboohut aan het strand te boeken (thanks to Booking.com voor de discount ;-), om vervolgens voor de 3 nachten erna in het hostel ernaast te boeken. In Mui Ne kwam ik ook Liselore, Evelijn, Tommy en Noraly weer tegen. We zijn bijna elke dag gaan ontbijten, lunchen en/of dineren bij de buren, genaamd Lam Tong, door ons liefkozend Lamme Tong genoemd. We leerden al snel meer backpackers kennen, en zo namen de 4 Dutchies elke avond 4 Engelse mannen + 2 Duitsers mee uit :-). 's Ochtends om 8 uur in een naastgelegen baai gaan surfen, board gehuurd bij een resort wat toevallig weer van een Nederlander was. Wat was het weer fijn om te kunnen surfen in een warme zee! 's Middags hadden we een tourtje geboekt en had je de mogelijkheid om op een struisvogel te rijden (?!), via een riviertje naar een watervalletje te lopen en te gaan quad rijden op hoge duinen. Het riviertje was een beetje saai, dus wij zochten een spectaculairdere route terug. We kozen ervoor om een duin te beklimmen, die iets hoger en iets stijler was dan verwacht. Bijna aan de top dacht ik ok, er is geen weg meer terug en ik heb geen klimtuigje aan dit keer, ik moet door! Uiteindelijk na een goede klimpartij de top bereikt waar we beloond werden met mooi zeezicht. Ook het quadrijden was een adrenalineboost, duinen waren wederom stijl en afgronden waren dichtbij... Het is allemaal goedgekomen waarna we nog een klein stukje van een zonsondergang hebben kunnen zien. 's Avonds gaan eten bij een Indiër en iemands verjaardag gevierd in 3 beachbarren. Na een nachtelijke zwem in de zee, voldaan terug naar ons hostel. De dag erna nog gaan Stand Up Paddlen (SUPpen), liedjes gezongen met een gitaartje erbij aan zee en vervolgens de nachtbus naar Ho Chi Minh (Saigon) gepakt, die 1.5 uur te laat was maar wat me eigenlijk niet zoveel uitmaakte gezien ik zo'n goede tijd in Mui Ne had gehad.
Ik kwam aan in Saigon met een meisje dat ik in Nha Trang had ontmoet en die in hetzelfde hostel verbleef. Ik wist dat het hostel op loopafstand van de busstop was, maar zij wilde graag de taxi pakken met nog 2 anderen, dus dacht ik ok, als we de prijs delen waarom niet. We zaten uiteindelijk best lang in de taxi en we hadden al het vermoeden dat er iets niet klopte... Vervolgens kwamen we aan, betaalden we de taxi chauffeur en keken we waar we waren. Precies dezelfde plek als waar we begonnen! Bleek het hostel gewoon 100m achter ons te liggen. SCAM! In het hostel aangekomen kon ik gelukkig al douchen en even ontbeten op het dakterras (die je veel hebt in Saigon). Ben de Lonely Planet wandelroute gaan lopen en het was goed om weer even alleen op ontdekkingstocht te gaan. Zo ben ik uitgekomen bij een cafeetje met uitzicht op het Opera House, waar ik een van de beste noodlesoups op heb, lekker fris met ananas. Ik ben naar de 49e verdieping van een gebouw gegaan, om een goede indruk van de grootte van de stad te krijgen. Saigon is anders dan elke andere stad in Vietnam. Je kan merken dat het een goed ontwikkelde businessstad is. Die dag kwamen ook m'n Dutchies en Engelsen aan in Saigon en zijn we 's middags naar het indrukwekkende War Museum geweest. Door de vele aangrijpende foto's wordt er op een harde manier duidelijk gemaakt wat er destijds gebeurd is, met in hun oogpunt Amerika als grote boosdoener. De volgende dag samen naar de Cu Chi tunnels geweest. Een 265km lang tunnelstelsel waar Vietnamezen onderdoken tijdens de oorlog. Bepaalde delen zijn groter gemaakt zodat ook Westersen een indruk kunnen krijgen. Dit wilde ik ook wel even uitproberen. Een groot verschil is dat er nu wel wat verlichting is in de tunnels. Toen we terugkwamen begon het weer heel hard te regenen en zijn we een café ingevlucht om te lunchen. Een heerlijke ijskoffie en Banh Mie (baguette) later was het droog en zijn we souvenirinkopen gaan doen. Volgende dag een dagje Mekong Delta gedaan, varen door grote en kleine rivieren langs primitieve dorpjes, om de dag op de boot af te sluiten luisterende naar de Backstreet Boys. De Vietnamezen houden van hun boyband popmuziek ;-). Terug in Saigon langs Holland Village gegaan, een festival ter ere van 40 jaar samenwerking tussen Nederland en Vietnam, waar je kroketten, frikandellen, kibbeling en stroopwafels kunt kopen, en waar ook de Heineken Experience is. Mijn laatste avond was aangebroken en na drankjes op ons dakterras en op een terrasje in de backpackerstraat, zijn we door gegaan naar een club waar de drankjes nog duurder zijn dan in Nederland. David Guetta – Without you, werd in deze club spontaan een leuk liedje.
Ik heb een hele goeie afsluiting van mijn reis gehad, met geweldige mensen om me heen. Deze reis heeft me maar weer doen beseffen hoe geweldig het is om de mogelijkheid te hebben de wereld te ontdekken. Ik ben nog lang niet uitgereisd :-).